- Oude stukjes - 1 apr 2005 3 apr 2005 11 apr 2005 14 apr 2005 28 mei 2005 7 jun 2005 11 jun 2005 22 jun 2005 24 jun 2005 10 jul 2005 17 aug 2005 27 aug 2005 5 sep 2005 12 sep 2005 20 sep 2005 14 okt 2005 22 okt 2005 24 okt 2005 8 nov 2005 14 nov 2005 22 nov 2005 23 nov 2005 5 dec 2005 8 dec 2005 13 dec 2005 4 jan 2006 10 jan 2006 16 jan 2006 17 jan 2006 30 jan 2006 3 feb 2006 7 feb 2006 12 feb 2006 24 feb 2006 28 feb 2006 16 mrt 2006 20 mrt 2006 25 mrt 2006 27 mrt 2006 3 apr 2006 12 apr 2006 26 apr 2006 8 mei 2006 30 mei 2006 15 jun 2006 22 jun 2006 29 jun 2006 1 jul 2006 11 jul 2006 13 jul 2006 14 jul 2006 3 aug 2006 8 aug 2006 7 sep 2006 18 sep 2006 22 sep 2006 12 okt 2006 26 okt 2006 2 nov 2006 16 nov 2006 7 dec 2006 14 dec 2006 21 dec 2006 28 dec 2006 11 jan 2007 19 feb 2007 1 mrt 2007 16 mei 2007 25 jun 2007 30 jun 2007 10 jul 2007 11 jul 2007 16 jul 2007 24 jul 2007 2 aug 2007 16 okt 2007 24 okt 2007 31 okt 2007 24 nov 2007 8 dec 2007 13 dec 2007 4 feb 2008 11 feb 2008 18 feb 2008 22 feb 2008  gokje?

 

Beter een goede buur

Veel moderne dingen in mijn huis zijn nogal provisorisch geregeld–denk aan douche en elektriciteitsleidingen. Daarom bevindt het lichtknopje van de badkamer zich op de gang, waar het erg verleidelijk is het uit te drukken als er net iemand binnen is. Bij gebrek aan ramen in de badkamer is het er met de lamp uit aardedonker.

Natuurlijk duurde het niet lang of mijn logé had dit in de gaten. Terwijl hij op de gang hoorbaar de grootste lol had probeerde ik in het donker mijn tandenborstel zo goed als het ging in mijn mond te steken en ondertussen streng te roepen dat dit niet de bedoeling was. Elke keer dat ik opgelucht was dat de lamp weer aanging, duurde het niet lang of hij werd onder begeleiding van vals gelach weer uitgezet.

Ik liet mij niet van mijn stuk brengen en zette mijn procedure voort. Voor de zoveelste keer begaf de verlichting het, maar deze keer geen achtergrond geluiden. Wel een tijdje later vanuit het niets iets dat op mijn schouder tikte.

Als men zegt tegen het plafond te vliegen dan kan ik nu iedereen verzekeren dat dit niet overdrachtelijk bedoeld is. Ook kan ik er op vertrouwen dat ik in geval van nood zeker driehonderd decibel aan reflexmatig gekrijs kan produceren. Helaas moet ik daar aan toevoegen dat ik verder vooral erg verstijfd van schrik was, wat de vooruitzichten wat minder rooskleurig maakt.

Natuurlijk was het geen buitenaards wezen of gevaarlijke psychopaat en mijn minstens zo erg geschrokken logéetje wist niet hoe snel hij het licht weer aan moest doen. Bedremmeld gingen we op de bank zitten en probeerden te bedenken hoe we dit aan de buren moesten uitleggen, die zeker binnen de kortste keren samen met wat sterke politiemannen voor de deur zouden staan.

Maar er kwam niemand. En of dat nu echt een opluchting was durf ik niet te zeggen.

Geschreven door Marina.

Een reactie posten

Tekst en ontwerp (c) Marina, 2005 - 2008.