- Oude stukjes - 1 apr 2005 3 apr 2005 11 apr 2005 14 apr 2005 28 mei 2005 7 jun 2005 11 jun 2005 22 jun 2005 24 jun 2005 10 jul 2005 17 aug 2005 27 aug 2005 5 sep 2005 12 sep 2005 20 sep 2005 14 okt 2005 22 okt 2005 24 okt 2005 8 nov 2005 14 nov 2005 22 nov 2005 23 nov 2005 5 dec 2005 8 dec 2005 13 dec 2005 4 jan 2006 10 jan 2006 16 jan 2006 17 jan 2006 30 jan 2006 3 feb 2006 7 feb 2006 12 feb 2006 24 feb 2006 28 feb 2006 16 mrt 2006 20 mrt 2006 25 mrt 2006 27 mrt 2006 3 apr 2006 12 apr 2006 26 apr 2006 8 mei 2006 30 mei 2006 15 jun 2006 22 jun 2006 29 jun 2006 1 jul 2006 11 jul 2006 13 jul 2006 14 jul 2006 3 aug 2006 8 aug 2006 7 sep 2006 18 sep 2006 22 sep 2006 12 okt 2006 26 okt 2006 2 nov 2006 16 nov 2006 7 dec 2006 14 dec 2006 21 dec 2006 28 dec 2006 11 jan 2007 19 feb 2007 1 mrt 2007 16 mei 2007 25 jun 2007 30 jun 2007 10 jul 2007 11 jul 2007 16 jul 2007 24 jul 2007 2 aug 2007 16 okt 2007 24 okt 2007 31 okt 2007 24 nov 2007 8 dec 2007 13 dec 2007 4 feb 2008 11 feb 2008 18 feb 2008 22 feb 2008  gokje?

 

2007

De modder van de verbouwing op het station koekt in dikke plakken in het profiel van mijn zolen, om straks in mijn huiskamer weer los te laten. Geroutineerd beklim ik de fietsenflat op zoek naar mijn rijwiel. Roestig en zonder bel tref ik hem verstrengeld in zijn buren.

De zon schijnt, het net aangebroken jaar is een verhaal waarmee het nog alle kanten op kan. Op weg naar huis na feest buiten de stad schrijf ik de introductie.

Voor het stoplicht wacht ik achter een meisje met tussen broek en schoen een stukje bibberend bloot been. Daarop de contouren van een grijnzende doodskop. Absoluut geen passend teken bij haar gezicht met hamsterwangetjes en de pomponnen aan haar muts. Op een van de vergane stikkers die op lantaarnpalen en verkeersborden kleven is nog net het toepasselijke nummer te lezen van een winkel die adverteert met ‘tatoeage verwijderen?’.

Die stikker zat er van de zomer ook al. Niks verandert in een stad, niet de ligging van de hoofdstraten of de locatie van het station. En zelfs niet de elektronicawinkel waar de neonlichtreclame bleekjes achter het raam flikkert. Behalve de ‘a’, die blijft uit. Net als vorig jaar.

Op de weg staan grote dozen die op 31 december waarschijnlijk garant stonden voor knetterende vuurfonteinen, maar mij nu bij herhaling uit mijn fietsverstrooiing laten opschrikken.

Ik ben niet de enige verstrooide. Voor mij stapt een jongen uit de bus. Zonder dat hij het merkt verliest hij zijn strippenkaart. Ik stop en loop hem achterna: “je verliest iets!” Vriendelijk kijkt hij om, pakt de kaart van mij aan en zegt: “Bedankt, maar deze was vol”, terwijl hij hem opnieuw loslaat.

Verder rijd ik. In slowmotion voorbij fladderende plasticzakken proberen zich door de spaken van mijn fiets te vlechten. Een week was ik weg uit Amsterdam en met de ogen van degene die terugkeert constateer ik: het is allemaal zó 2006.

Geschreven door Marina.

Een reactie posten

Tekst en ontwerp (c) Marina, 2005 - 2008.