- Oude stukjes - 1 apr 2005 3 apr 2005 11 apr 2005 14 apr 2005 28 mei 2005 7 jun 2005 11 jun 2005 22 jun 2005 24 jun 2005 10 jul 2005 17 aug 2005 27 aug 2005 5 sep 2005 12 sep 2005 20 sep 2005 14 okt 2005 22 okt 2005 24 okt 2005 8 nov 2005 14 nov 2005 22 nov 2005 23 nov 2005 5 dec 2005 8 dec 2005 13 dec 2005 4 jan 2006 10 jan 2006 16 jan 2006 17 jan 2006 30 jan 2006 3 feb 2006 7 feb 2006 12 feb 2006 24 feb 2006 28 feb 2006 16 mrt 2006 20 mrt 2006 25 mrt 2006 27 mrt 2006 3 apr 2006 12 apr 2006 26 apr 2006 8 mei 2006 30 mei 2006 15 jun 2006 22 jun 2006 29 jun 2006 1 jul 2006 11 jul 2006 13 jul 2006 14 jul 2006 3 aug 2006 8 aug 2006 7 sep 2006 18 sep 2006 22 sep 2006 12 okt 2006 26 okt 2006 2 nov 2006 16 nov 2006 7 dec 2006 14 dec 2006 21 dec 2006 28 dec 2006 11 jan 2007 19 feb 2007 1 mrt 2007 16 mei 2007 25 jun 2007 30 jun 2007 10 jul 2007 11 jul 2007 16 jul 2007 24 jul 2007 2 aug 2007 16 okt 2007 24 okt 2007 31 okt 2007 24 nov 2007 8 dec 2007 13 dec 2007 4 feb 2008 11 feb 2008 18 feb 2008 22 feb 2008  gokje?

 

Een paddestoel in het zwembad

Tijdens het spitsuur behandel ik de Albert Heijn als het vijfentwintigmeterbad. Heel diep ademhalen, recht vooruit kijken en in één ruk door naar de kassa. Daar is de rol bonnetjespapier op en iemand is zijn bonuskaart, een pak yoghurt of beide vergeten. Maar omdat ik totaal zen ben met mijn omgeving, dat wil zeggen alle aanwezigen achter imaginaire bomen en lantaarnpalen wegdenk, stoor ik mij daar absoluut niet aan. Nee hoor.

Als er op zo’n moment voor je in de rij een jongeman zijn uiterste best doet je recht in de ogen te kijken, daarbij mijn inderhaast voor zijn hoofd gedachte reclamebord straal negerend, rest niks anders dan alle overgebleven energie te steken in een zo onbenaderbaar mogelijke houding.

Wij kennen elkaar niet en dit is niet het moment voor small talk. Zie je wel dat ik slechts de culinaire dissonanten citroensap en een half brood zal aanschaffen? Mijn belangrijkste hobby is plafondstaren. Trouwens, let een beetje op de zojuist vrijgekomen ruimte op de lopende band!

Dat zeg ik allemaal niet natuurlijk. Ik bevind me niet in de supermarkt, ik bevind me in een bos. Al deze mensen zijn giftige paddestoelen. Wie praat er nou tegen een paddestoel?

Dan beweegt de paddestoel zich en tovert een lach op zijn gezicht die de volledige ruimte tussen zijn oren opvult. Zijn blik is hoopvol gericht op de minimalistische inhoud van mijn mandje. En mijn boodschappen sluiten zich aan op de band richting kassajuffrouw. “Ga jij maar eerst.”

Nu moet ik uit mijn rol vallen en iets fatsoenlijks doen. Maar ik verslik me in de vriendelijkheid. Dat ging bij de zwemles toch beter.

Geschreven door Marina.

Een reactie posten

Tekst en ontwerp (c) Marina, 2005 - 2008.