- Oude stukjes - 1 apr 2005 3 apr 2005 11 apr 2005 14 apr 2005 28 mei 2005 7 jun 2005 11 jun 2005 22 jun 2005 24 jun 2005 10 jul 2005 17 aug 2005 27 aug 2005 5 sep 2005 12 sep 2005 20 sep 2005 14 okt 2005 22 okt 2005 24 okt 2005 8 nov 2005 14 nov 2005 22 nov 2005 23 nov 2005 5 dec 2005 8 dec 2005 13 dec 2005 4 jan 2006 10 jan 2006 16 jan 2006 17 jan 2006 30 jan 2006 3 feb 2006 7 feb 2006 12 feb 2006 24 feb 2006 28 feb 2006 16 mrt 2006 20 mrt 2006 25 mrt 2006 27 mrt 2006 3 apr 2006 12 apr 2006 26 apr 2006 8 mei 2006 30 mei 2006 15 jun 2006 22 jun 2006 29 jun 2006 1 jul 2006 11 jul 2006 13 jul 2006 14 jul 2006 3 aug 2006 8 aug 2006 7 sep 2006 18 sep 2006 22 sep 2006 12 okt 2006 26 okt 2006 2 nov 2006 16 nov 2006 7 dec 2006 14 dec 2006 21 dec 2006 28 dec 2006 11 jan 2007 19 feb 2007 1 mrt 2007 16 mei 2007 25 jun 2007 30 jun 2007 10 jul 2007 11 jul 2007 16 jul 2007 24 jul 2007 2 aug 2007 16 okt 2007 24 okt 2007 31 okt 2007 24 nov 2007 8 dec 2007 13 dec 2007 4 feb 2008 11 feb 2008 18 feb 2008 22 feb 2008  gokje?

 

Slofsok

Midden in de nacht knipte ik nietsvermoedend het licht aan en stond oog in oog met een muis (heel kort, dat wel, hij was snel verdwenen). Liever had ik het niet geweten en zo vermeden dat ik vol plichtsbesef om half vijf alsnog de afwas ging doen. Waarschijnlijk was het niet eens nodig geweest, want nog geen dag later vulde de geur van dode muis mijn huis.

Omdat wierook en open ramen geen soelaas boden volgde ik het geurspoor. Dat doodliep in een hoek. Dus trok ik een dag uit om alles onder mijn bed en achter alle kasten vandaan te halen. Maar ik was bij het vallen van de avond slechts omringd door langvergeten foto-albums en stofnesten.

Onafgebroken niezend legde ik mij neer bij nog een paar dagen lijklucht en hervatte mijn dagelijkse bezigheden. 's Ochtends altijd eerst even de sloffen op zijn kop houden in verband met schorpioenen, elke dag 200 gram groente, netjes het papier van het overige afval scheiden.

En zo gaat dat dan - voor je het weet is het nauwelijks meer voorstelbaar dat er zich een incident heeft voorgedaan.

Omdat ik natuurlijk niet al te neurotisch wil worden leek vandaag mij een goede dag om mijn zojuist ontwaakte voeten niet in mijn sloffen te schuiven, maar in mijn slofsokken. Afgezien van het vinden van het complete paar - de ene helft lag deze keer in de gang, de andere naast mijn kussen - kost dat meestal weinig moeite. Maar vandaag stuitte mijn voet halverwege op iets harigs.

Mijn adem stokte. Je zult het altijd zien: één keer van de routine afwijken en je sterft aan een vogelspinnenbeet. Bang voor wat ik aan zou treffen schudde ik eerst eens zachtjes met de sok. In opperste concentratie hengelde ik mijn hand naar binnen. Klaar om datgene wat ik zou grijpen direct met een grote boog het open raam uit te keilen. Oh, nauwelijks durfde ik een blik te werpen op de sok-indringer. Tussen mijn wimpers door, mijn hoofd afgewend, nam ik dan toch de contouren waar.

Ik sidderde. Uit de slofsok van naast mijn kussen viste ik de muis. Het is een wonder dat ik nog niet lijd aan een afschuwelijke lijkziekte. Voortaan klop ik ook al mijn sokken uit.

Geschreven door Marina.

Een reactie posten

Tekst en ontwerp (c) Marina, 2005 - 2008.