- Oude stukjes - 1 apr 2005 3 apr 2005 11 apr 2005 14 apr 2005 28 mei 2005 7 jun 2005 11 jun 2005 22 jun 2005 24 jun 2005 10 jul 2005 17 aug 2005 27 aug 2005 5 sep 2005 12 sep 2005 20 sep 2005 14 okt 2005 22 okt 2005 24 okt 2005 8 nov 2005 14 nov 2005 22 nov 2005 23 nov 2005 5 dec 2005 8 dec 2005 13 dec 2005 4 jan 2006 10 jan 2006 16 jan 2006 17 jan 2006 30 jan 2006 3 feb 2006 7 feb 2006 12 feb 2006 24 feb 2006 28 feb 2006 16 mrt 2006 20 mrt 2006 25 mrt 2006 27 mrt 2006 3 apr 2006 12 apr 2006 26 apr 2006 8 mei 2006 30 mei 2006 15 jun 2006 22 jun 2006 29 jun 2006 1 jul 2006 11 jul 2006 13 jul 2006 14 jul 2006 3 aug 2006 8 aug 2006 7 sep 2006 18 sep 2006 22 sep 2006 12 okt 2006 26 okt 2006 2 nov 2006 16 nov 2006 7 dec 2006 14 dec 2006 21 dec 2006 28 dec 2006 11 jan 2007 19 feb 2007 1 mrt 2007 16 mei 2007 25 jun 2007 30 jun 2007 10 jul 2007 11 jul 2007 16 jul 2007 24 jul 2007 2 aug 2007 16 okt 2007 24 okt 2007 31 okt 2007 24 nov 2007 8 dec 2007 13 dec 2007 4 feb 2008 11 feb 2008 18 feb 2008 22 feb 2008  gokje?

 

Servie III: on the road

Als mijn geheugen me niet voor de gek houdt was er vroeger voor de flat van mijn oma een uitgestrekt stuk asfalt dat zeer geschikt was om op rond te rennen of te basketballen. Inmiddels is dat nergens meer te bekennen en ik heb sterke vermoedens dat het is omgevormd tot parkeerplaats. Eigenlijk is alles hier namelijk parkeerplaats en het is nog niet genoeg. 's Avonds is iedere officiële plek bezet en wordt er in dubbele rijen op de stoep en op de doorgaande weg geparkeerd. Vooral de plaatsen onder straatlantaarns zijn populair. Hoe iemand de volgende ochtend weer weg kan is een raadsel. Ik neem aan dat er consensus is dat diegenen die zich in de buitenste rij hebben gemanoevreerd zich de volgende ochtend zeer vroeg uit de voeten maken.

Gedurende de dag zet deze massa auto’s zich in beweging en vormt een eindeloze stroom door de stad. Het verkeer is vanuit de auto een zenuwslopende attractie (ook het openbaar vervoer kent trouwens zijn spannende momenten, de meeste trams en bussen dateren nog van decennia terug, schudden harder dan kamelen en willen regelmatig niet meer verder). Stoplichten hanteren een driedubbele waarschuwing om aandacht te vestigen op het rode licht: de rode lamp is groter, er is een oranje licht, maar daarvoor knippert het groene licht nog een seconde of vijf. Niettemin is het niet altijd duidelijk of er door mag worden gereden of niet, want niet alle verkeerslichten zijn zichtbaar en er wordt veel gewerkt met extra lampjes die uitzonderingen aangeven voor andere richtingen.

En er is meer sensatie. Hoewel iedereen continu om raadselachtige redenen van baan wisselt is het nut van richting aangeven bij niemand doorgedrongen. Rotondes die in andere landen worden gebouwd ter bevordering van de verkeersveiligheid bereiken hier het tegendeel van totale chaotische anarchie. En bij terugkomst bij de geparkeerde auto lijkt het net alsof de wagen ervoor er tegenaan is gereden, maar het blijkt een tot op de millimeter nauwkeurig uitgevoerde efficiënte benutting van de beschikbare ruimte te zijn.

Sinds ik me kan herinneren rijden in Belgrado dezelfde auto’s rond. Natuurlijk de Zastava’s en Yugo’s, maar ook Renaults, Peugeots en andere merken met een meer kosmopolitische uitstraling. En hoewel het er steeds meer zijn geworden lijken er weinig nieuwe bij te zijn gekomen. Modellen die niet misstaan in het museum blijken het hier nog gewoon te doen.

Het spannendst is filerijden of wachten voor stoplichten op bergen. Wij zijn vanzelfsprekend uitermate geroutineerd met de handrem en de juiste versnellingen. Maar nadat mijn moeder vertelt dat mijn opa er van overtuigd was dat een handrem een nutteloos accesoire is bekijk ik de antieke auto boven ons met andere ogen. Veel regels en wetten mogen hier in de praktijk dan simpelweg niet gelden, ik vermoed dat dat voor de zwaartekracht niet opgaat.

Servië I: democratie
Servië II: de Chinezen komen
Servië IV: democratisering
Servië V:welkom
Servië VI: kokend
Servië VII: Kosovaarse kinderen

Geschreven door Marina.

Een reactie posten

Tekst en ontwerp (c) Marina, 2005 - 2008.