- Oude stukjes - 1 apr 2005 3 apr 2005 11 apr 2005 14 apr 2005 28 mei 2005 7 jun 2005 11 jun 2005 22 jun 2005 24 jun 2005 10 jul 2005 17 aug 2005 27 aug 2005 5 sep 2005 12 sep 2005 20 sep 2005 14 okt 2005 22 okt 2005 24 okt 2005 8 nov 2005 14 nov 2005 22 nov 2005 23 nov 2005 5 dec 2005 8 dec 2005 13 dec 2005 4 jan 2006 10 jan 2006 16 jan 2006 17 jan 2006 30 jan 2006 3 feb 2006 7 feb 2006 12 feb 2006 24 feb 2006 28 feb 2006 16 mrt 2006 20 mrt 2006 25 mrt 2006 27 mrt 2006 3 apr 2006 12 apr 2006 26 apr 2006 8 mei 2006 30 mei 2006 15 jun 2006 22 jun 2006 29 jun 2006 1 jul 2006 11 jul 2006 13 jul 2006 14 jul 2006 3 aug 2006 8 aug 2006 7 sep 2006 18 sep 2006 22 sep 2006 12 okt 2006 26 okt 2006 2 nov 2006 16 nov 2006 7 dec 2006 14 dec 2006 21 dec 2006 28 dec 2006 11 jan 2007 19 feb 2007 1 mrt 2007 16 mei 2007 25 jun 2007 30 jun 2007 10 jul 2007 11 jul 2007 16 jul 2007 24 jul 2007 2 aug 2007 16 okt 2007 24 okt 2007 31 okt 2007 24 nov 2007 8 dec 2007 13 dec 2007 4 feb 2008 11 feb 2008 18 feb 2008 22 feb 2008  gokje?

 

Servie VI: kokend

Deze stad kookt. Zomers van gemiddeld dertig graden en straten geplaveid met asfalt laten de lucht trillen. Heel langzaam, want de lucht is zwaar van uitlaatgassen. Er rijden hier zoveel auto’s dat het voor voetgangers op plaatsen waar stoplichten ontbreken nauwelijks mogelijk is een zebrapad over te steken. Tot halverwege gaat nog, maar weinig dapper worden we vanaf daar weer naar de stoep gedreven waar we vandaan kwamen.

Wie gewend is geraakt aan het buitenland en terugkeert klaagt: het stinkt hier! Lopend over straat word je soms overvallen door de lucht van gistend vuilnis, nergens te zien, maar duidelijk in de buurt. Oksels van obers die al uren kopjes op tafel zetten zijn bedwelmend.

Het kookt, het broeit en het lijkt alsof iedereen daardoor na zonsondergang met hernieuwde energie de straat op gaat. Alle miljoen inwoners van Belgrado verzamelen zich dan op de boulevard van Knez Mihailova. Een parade van ijsjeslikkende mensen, kleine kinderen aan de hand van hun ouders. Ze bedelen om popcorn die in doorzichtige bakken rondspringt. De geur ervan de bovenste laag van vele, daaronder pizza met dikke bodems van wit brooddeeg en – bijna tastbaar – geroosterde maïskolven.

Een massa plakkerige mensen in de laatste bus. Zweet, hormonen, slaap. Voor een keer bezorgt de benzinedamp een interessante afleiding.

Om twaalf uur ’s nachts binnen, eindelijk weer lucht die voornamelijk bestaat uit kleurloze stoffen om in te ademen. Dan dwarrelt er wat rond. Het zwelt aan tot een dichte paprikawalm. Dunne, groene pepers, als ik het goed zie. ‘Ach’, zegt mijn oma, ‘dat zijn de benedenburen. Die staan op de raarste tijden in de keuken. Tussen elf en acht wordt er een daltarief gerekend voor stroom. Die vrouw staat soms om vijf uur ’s ochtends op om het avondeten alvast klaar te maken. Alsof ze daarmee miljoenen kunnen besparen!’

Juist. Deze stad kookt.

Servië I: democratie
Servië II: de Chinezen komen
Servië III: on the road
Servië IV: democratisering
Servië V:welkom
Servië VII: Kosovaarse kinderen

Geschreven door Marina.

Een reactie posten

Tekst en ontwerp (c) Marina, 2005 - 2008.